Bakas ng Nakalipas

Bakas ng Nakalipas

Dahan-dahang iniisod ang puwitan sa pagkakaupo upang hindi mahulog sa sasakyang kinalululanan. Karaniwang tanawin na ito sa mga panahong maraming nagsisiuwi sa kanilang probinsiya.

Siksikan sa loob ng dyip, may nakasabit na tatlo o apat na pasahero, may nakaupo sa backseat na pilit pinagkakasya ang tatlong katao. Huwag nang itanong ang higit sa sampung pasahero na nakaupo sa bubungan na hindi nakadarama ng anumang takot o pagkalula. Sa halip, patuloy na ninanamnam ang hanging tila humahaplos sa kanilang mga pisngi at hindi alintana ang papalamig na pakiramdam habang papalapit sa bayang sinilangan.

Nagkakahingahan man, tagaktak man ang pawis, nagkakauntugan sa sobrang sikip at halos nagkakagitgitan sa loob ng dyip na sinasakyan pero hindi na ito pinapansin ng sinumang makakakita. Karaniwan na lamang ang mga ganitong eksena sa tuwing dumaraan ang dyip sa kanilang harapan..

Bagay na bagay ang awiting pumapailanlang sa loob ng sasakyan...Pampatulog pa nga dahil sa lambing ng boses ng isang sikat na mang-aawit na si Ariel Rivera. Para kang idinuduyan ng bawat melodiyang lumalabas sa transistor. Madaling unawain ang mga linyang, “Simpleng buhay ay kay ganda... Mayroong ngiti...Mayroong saya...Walang hindi magagawa...Lalo na't simple ka...Sama-sama magkaisa...Kahit maging sino ka pa...Lahat ay 'di ba't kay dali...Ganyan ka lang sana.” Pero malalim ang kahulugan sa mga taong ninanamnam ang liriko at bawat linya ng awitin.

Sama-sama, magkaisa, kahit maging sino ka pa Tama nga! Ito ang awiting nagdadala kung saan ang simpleng buhay ay magsisilbing kaagapay sa paglalakbay. Parating sinasabi ng mga lolo at lola na kung aalis ka sa bayang kinalakhan dapat matutuhan mong makisalamuha sa iba pero huwag kalilimutang “Mas maganda ang maraming kaibigan kaysa maraming kaaway.” Maraming kawikaan ang mga nakatatanda pero walang masama kung pakikinggan at susundin mo ito. Hindi madaling kalimutan ang ganitong bilin lalo na kung lalayo sa tahanang umaruga at humubog upang maging isang mabuting tao.

Panibagong pakikipagsapalaran ang gagawin sa pag-alis sa tahanan. Bitbit ang tampipi, laman ang ilang pirasong damit at bayong na punung-puno ng gulay upang maipasalubong sa taong tutuluyan. Malaki ka na nga. Kaya mo nang makibaka, makisalamuha, makisama, at makipagtulungan sa kapwa para mabuhay sa lugar na hindi alam ang mangyayari sa kinabukasan.

Hawak sa kamay ang rosaryong hindi mabitiwan at taimtim na umuusal ng dasal habang patuloy na umiikot ang mga gulong nang sinasakyang bus na siyang maghahatid sa lugar na paroroonan.

Lungsod, pangarap na marating ng mga probinsiyana upang sa lugar na ito makatapos ng pag-aaral at makapagtrabaho. Nakakalula ang nagtataasang mga gusali na hindi nakikita sa lugar na pinagmulan. Ang Ala ey...abah...Tano naman? ay mapapalitan na nang eh kasi. Nasa Maynila na kasi kaya hindi na pwede ang puntong probinsya. Katwiran ng iba kapag sa unibersidad ka nakatapos,hanapbuhay na ang lalapit. Hanggang saan nga ba makararating ang mga pangarap na ito ng isang katatapos lamang sa sekundarya at bago pa lamang nagsisimulang buuin ang mga pangarap?

Kakayanin ang hirap ng buhay sa kamaynilaan upang makapag-aral at makahanap ng magandang pagkakakitaan. Sa Maynila maraming mapapagpiliang trabaho, pamantasan, pabrika, gusali, mall, at syempre sikat ka pag-uwi mo ng probinsiya. Taga-Maynila ka na kasi. Lalo pang tataas ang pagtingin at respeto sa isang edukadang nakatapos ng pag-aaral sa Maynila kumpara sa karatig bayan na kinalakhan. Iyan ang tipikal na Pilipino.

Minamaliit kung saan nagtapos. Maling pananaw na naipamana ng mga dayuhang sumakop sa bansa. Matalino na ang mga tao ngayon. Pwede na itong baguhin. Mas tama sigurong tingnan ang aspektong nagsikap at nagtiyaga upang makamit ang diploma. Isang pirasong papel na siyang katibayan na nakumpleto na ang apat o higit pang mga taon ng pag-aaral.

Iisa lamang naman ang itsura ng diploma, tanging pangalan ng nagtapos, pangalan ng pamantasan at kurso lamang ang naiiba. Isiping mabuti na nasa tao iyon kung paano kakamtin ang tagumpay. Wala namang nakakaalam sa magiging bukas ng bawat nilalang kundi ang Diyos na siyang lumikha sa bawat buhay dito sa daigdig.

May diploma ka nga mula sa pinakamagandang pamantasan sa bansa at katibayan na nakamit ang pinakamataas na karangalan pero hindi pa rin nagtagumpay sa huli dahil pakiramdam mo magaling ka. Maling pananaw sa buhay. Hindi itinuro ng mga magulang ang ganyang mga bagay.

Tandaan na ang tagumpay ay nakakamit lamang kung pinagsama-sama ang pagsisikap. pagpapakumbaba, pagtitiyaga, pagtitiwala sa Diyos at pagmamahal sa magulang. Kapag nawala ang isa man sa mga ito, asahan mong hindi mo makakamit ang pangarap na minimithi.

Hindi man nakaapak ang iba sa pamantasan, nakipagsapalaran naman sa iba’t ibang uri ng trabaho hindi lamang sa sariling bansa gayundin sa karatig bansa.

Mas malaking pagsubok ang kakaharapin kung lalabas ng bansang kinalakhan at makipagsapalasan sa mundong ginagalawan ng mga dayuhan. Minsan pa nga alipin ang tingin sa mga Pilipino pero hindi pinahihintulutang tuluyang apakan ang kanilang mga dignidad. Tao rin sila na dapat irespeto at igalang.

Lungkot, pasakit, luha, at pagkainip sa oras ng mga okasyong lumilipas na hindi kasama ang pinakamamahal na pamilya. Tibay ng dibdib at tinuruang maging manhid ang puso upang hindi maramdaman ang anumang sakit kapag nababalitaang nagkakasakit ang isa man sa minamahal. Tatag ng kalooban ang sandatang itinuro ng mga magulang upang mabuhay at maging isang responsableng tao.

Sa paglipas ng mga taon, nasanay ka na sa mundong ginagalawan. Normal na lamang ang makauwi at makabisita sa bayang sinilangan. Nakikita ang mga dating kaibigan at pagkaraan na naman ng isa o dalawang buwan babalik na muli sa lupa ng mga dayuhan upang doon manilbihan o kung hindi man ay yakapin na rin ang kanilang mga tradisyon at hayaang maging bahagi ng buhay.

Makatagpo ng minamahal sa lugar na pinapasukan. Bumuo ng pamilya at magkaroon ng matatag na trabaho upang mabuhay nang matiwasay, mapag-aral sa magagandang eskwelahan at mabigyan ng magandang kinabukasan ang mga anak. Dito umiikot ang mundo na siyang itinuro ng mga magulang sa bayang pinagmulan pero sa ibang bansa naninilbihan. Pilipino ka pa rin naman kahit saan ka pumunta.

Lahat halos ng mga batang sumisibol ay gustong makarating sa Maynila lalo na siguro kung sa ibang bansa. Pero hindi naiisip ang hirap na pinagdaraanan bago makamit ang pangarap na pinakamimithi. Parati kasing deretsong tumingin ang tao sa unahan upang hindi mabunggo. Subukan mo kayang lumingon sa iyong pinanggalingan. May nagbabalik ba mula sa iyong nakaraan?

Alalahanin mo ang mga dating kaibigan, kamag-aral, katabi sa upuan, at kasabwat sa mga kalokohan noong nasa elementarya at sekundarya pa lamang. Alam mo ba kung nasaan sila ngayon At kung ano na ang buhay na mayroon sila sa kasalukuyan? Nakatapos ba sa kursong napili o naging matagumpay na negosyante sa kabila nang kakulangan sa edukasyon?

Maraming katanungan na nais bigyan ng kasagutan.

Kaya nga nagkaroon ng salitang reunion eh para balikan ang nakaraan. Muling sariwain ang simpleng buhay sa kinalakhang bayan kasama ang dating mga kaibigan. Hindi mo aakalaing sa paglipas ng matagal na panahon ay muling makakapiling ang mga kamag-aral at kaibigan.

Ang mga sumusunod ang bungang idinudulot ng muling pagtatagpo pagkalipas ng maraming taon ng paghihiwalay:

1. Nalalaman ang naging buhay ng mga kamag-aral sa lumipas na sampu, dalawampu’t lima o tatlumpung taon.

2. Nababatid kung sino ang naging matagumpay o nakaranas ng kabiguan sa buhay.

3.Nailabas ang kakayahang hindi naipakita noong nagsisipag-aral pa lamang sa elementarya o sekundarya.

4. Makatulong o matulungan sa paghahanap ng trabaho.

5. Malungkot sa balitang lumisan na ang ilan sa mga kamag-aral.

6. Maging masaya sa kapalarang nakamit lalo na kung buo at kasama ang asawa’t anak sa munting piging.

7. Nalalaman kung sino ang hindi nagsipag-asawa o nanatiling single sa buhay.

8. Ito ang oras upang gabayan ang ibang kamag-aral na hindi pinalad na makakuha ng magandang trabaho o hindi nakatapos ng pag-aaral.

9. Tinatawanan na lamang ang mga kalokohang nagawa noong panahon ng kanilang pag-aaral.

10. Minsan ay nagpapayabangan sa dami ng naging syota o nobyo bago natagpuan ang kahati sa buhay.

Ilan lamang ito sa buting idinudulot ng pagtatagpu-tagpo. Hindi kailangang puro trabaho o pagpapayaman ang gawin sa buhay. Gasino na ba iyong isang araw at isang gabing pagsasama-sama na puno ng tawanan at halakhakan. Hindi mo na makikita ang alitan sa halip puro kasiyahan ang nababakas sa mga mukha.

Bakas na maituturing ang mga nakalipas na kabataan. Pero maaari pang balikan habang humihinga at patuloy na nakikipagsapalaran sa buhay.

Mahalaga ang bawat nakalipas na sandali sa buhay ng mga nilalang dahil dito ka natuto at makibaka sa buhay. Hindi masamang balikan ang nakaraan sapagkat ito ang nagturo upang tumatag sa bawat dagok ng buhay. Simple lang naman ang mabuhay sa mundo na puno ng pagmamahalan at pagtutulungan. Hindi naman nagpapabaya ang Diyos sa kanyang mga nilalang. Handa Siyang sumubaybay at gumabay sa mga taong naliligaw ng landas.

Kaya ano pa ang hinihintay mo? Balikan mo na ang dyip na punung-puno ng pasahero pero panatag naman ang kalooban sa mga taong kasabay sa pagbibyahe. Kababayan mo kasi. Iisa lang naman ang destinasyong pupuntahan, ang bayang sinilangan. Walang iba kundi ang Munting Bagyo ng Laguna upang makadalo sa pagsasalong inihanda ng mga kamag-aral at balikan ang nakaraan ng isang tipikal na kabataan.

Sanggunian:

http://www.allthelyrics.com/lyrics/ariel_rivera/simple_lang-lyrics-205144.html

http://www.thefreedictionary.com/transistor

http://tl.answers.com/Q/Ano_ang_kahulugan_ng_lungsod_estado

http://www.depinisyon.com/depinisyon-203624-unibersidad.php

http://tl.answers.com/Q/Ano_ang_mga_karatig_bansa_ng_Pilipinas

http://tl.answers.com/Q/Ang_hindi_lumingon_sa_pinanggalingan_ay_di_makakarating_sa_paroroonan

http://www.thefreedictionary.com/reunion

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=420674867954599&set=o.350199521700681&type=1&theater

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151685445374897&set=o.350199521700681&type=1&theater

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150724259314897&set=t.100000593984851&type=3&theater

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2864961303817&set=a.2864957223715.2117217.1253294809&type=3&theater